به همراه یکی از دوستان در روستا به گردش رفتیم. طبیعت روستای گلی هنوز

 هم سرسبز است وچمزارهایش طراوت دارد وعلفهارا درو نکرده اند.به پیشنهاد اقای جعفریان به یکی ازباغ های روستا رفتیم  هرچند من نمیخواستم به ان باغ برویم لی اقای جعفریان گفتتند صاحب باغ چند بار ازوی خواسته ودعوت کرده .من همیشه به خواست دوستان وعقایدشان احترام قاءل هستم هرچند بر خلاف میل خودم باشد.به باغ یاد شده رفتیم .وقتی با اقای جعفریان گفتگو داریم بیشتر درپیرامون مسایل اموزش وپرورش ودانش اموزان وتدریس اموزش است.گاهی هم به حاشیه میرویم وازگذشته هاوتجدیدخاطرات.منگفتنم درروستا که هستم به جزء جنابعالی رغبت زیادی ندارم با دیگران گپ وگفتگو داشته باشم ومثال زدم   همنشین تو از تو به باید تاتورا عقل دین بیفزاید.وباز تاکید کردم من ادم خاکی هستم وفروتن .این دلیل نمیشودکه با دیگر افرادصحبت نمی کنم خودرا برتر میدانم اصلا وابدا ایینطور نیست چون درگفتگو با انان لذت نمیبرم وقتی لذ تی درکار نباشد همان بهتر که راه خود گیرم وبروم بایک سلام وعلیک واحوالپرسی بسنده کنم.مهدی پسر اقای جعفریان هم با ما بود درسایه درختی تشستیم .من یادان داستان مولانا افتادم که یک دهاتی مهمان یک شهری میشود چون احترام از شهری می بیند وی را دعدت می کند روزی به ده امده ومهمان مرد روستایی شود تاجبران خوبیاهایش را تمام کمال به جای  اورد.شخصی که اقای جعفریان را به باغش دعوت کرده بودچندان اهمیتی نداد در حالیکه ادب حکم میکرد یکتعارف وسلام علیک احوال پرسی بکند.بیشتر از چند قدم با ما فاصله نداشت با حالتی جواب داد که انتظارش رانداشتیم که اینگونه بی مهری کند .من هم یک زمان معلمش شده بودم به یاد همان داستان مولانا افتادم ده مرو ده ادمی را احق کن عقلرا بی نور بی رونق کند.دیدم اقای جعفریان ناراحت شده وگفت ادب مرد به ز دولت اوست.من هم کش ندادم وگفتم یک دوره معلم این شخص بودم.دردلم باز این بیت مولانارازمزمه کردم.هربار ازده تعریف میکردم حاج هاشم صادقپور میگفت ده مرو ده ادمی را احمق کن عقلرا بی نور بی رونق کند می گفتییم ومیخندیدیم وشوخی میکردیم مگرمیشود ودیدیم شد.یک تجربه به تجربه های دیگر اضافه شد به قولی بزرگی تجربه استاد بزرگی است اول امتحان میکند بعد درس میدهد یا بزرگ دیگری فرموده تجربه بالا تر از علم است .واز داستان روستایی شهری مولان این نتیجه را می توان دریافت که نباید زیاد روی دعوت وتعارف دهاتیان تکیه کرد. الله اعلم